The Goddess Speaks

Słowa Bogini

Jam prawdą skrytą za mitem,
tą która się rozsypuje
w pył,
gdy chcesz ją ująć
w myśli,
we śnie widziadła kształtuje,
co nikną gdy je uchwycić.

Jestem myślą co umknęła
jeszcze nim ją pomyślałeś.
Intelekt bezradny przy mnie,
Język słowami spętany.

Jam tą wewnętrzną mądrością
która blaskiem swym srebrzystym
pali się jaśniej niż słońce
w swoim rydwanie ognistym,
zostawiając cię bez słów,
czcze wyrazy, puste frazy
porzucone u twych stóp.

Jam mądrością wyszeptaną
na ucho przez wiatr z północy,
gdzieś na skraju świadomości.
Luby - pióro nie ma mocy,
pędzel twój próżno maluje,
nie oddadzą mej piękności.

Szukać mnie musi każdy samotnie, choć, raz znalazłszy...

Ja jestem tą, co zawsze z tobą,
z mroków cię wezwę gniewem, żałobą,
wezwę cię synu
wezwę cię mężu
Ja ciebie wzywam,
Ja wzywam,
JA.


*

The Goddess Speaks

I am the reality beyond the myth,
that truth which,
running as sand through your waking thoughts,
forms dream-shapes in sleep,
dissolving too quick to hold.
I am that which you knew a while and lost ere the words rose.
She who scorns your intellect, defies your tongue.

I am the silver wisdom within,
burning brighter than the high sun riding the heaven,
leaving you mute,
your broken phrases scorched words,
about your feet.

That which you heard,
ear pressed to the north-wind,
then ever on the tip of your mind.
My beloved -
your brush can give me no form,
your pen no semblance.
All must seek me alone, though, once found...

I am She who is with you forever,
whose tears and wrath won you from the darkness,
who calls you child,
who calls you lover -
She who calls you,
She who calls,
SHE.

- Gwion -

A Voice from the Past?

Dzisiejsze wiedźmy tracą tyle czasu na kompletnie niepotrzebne działania... Wydaje wam się że te rzeczy są ważne, a tymczasem są one kompletnie trywialne! [...] Skończcie z mieszaniem Wschodu i Zachodu, bo to do niczego nie prowadzi. [...] Nie napychajcie sobie głów wiedzą z książek. Skupcie się na praktykowaniu. Siedzenie nad książką jest prostsze od praktyki, ale pobudza tylko naszą racjonalną, myślącą część umysłu. Tymczasem to czująca, emocjonalna część wymaga pobudzenia i wzmocnienia. Zanurz się w oceanie pamięci by znaleźć skarb na jego dnie...

Witches today waste much time on unnecessary matters. You think these things important, but they are trivialities. [...] Do not mix up East and West and end nowhere. [...] But do not stuff your heads with book-learning. Get down to practice. It is easier to sit regarding a book than it is to practise; but reading books nourishes only the thinking mind. It is the Inner Mind that needs to feel its own strenght. Dip into the Pool of memory and find treasure.

"Witchcraft for Tomorrow" Doreen Valiente

W dzisiejszych czasach palącą stała się potrzeba znalezienia nowego sposobu na życie. W końcu zaczęło do nas docierać, że stajemy się realnym zagrożeniem nie tylko dla ludzkości ale i wszystkich pozostałych istot na tej planecie. Żądza, ignorancja i mściwość, buddyjskie Trzy Ognie, zaczęły doprowadzać ten świat do ruiny.

Wraz z odkryciami postępującej nauki zaczęliśmy patrzeć na naturę inaczej. Pojawiła się możliwość by ujrzeć naszą Ziemię z kosmosu - niesamowicie piękną, wielki klejnot zawieszony w przestrzeni, otoczoną chmurami mandalę - unię wody, lądu i nieba. Widok cudowny i budzący cześć...
Wiemy dziś także, że materia i energia to pojęcia zamienne, a trójwymiarowy świat jaki postrzegamy dookoła to energia manifestująca się w widzialnej dla nas formie.
Magiczne tradycje zarówno ze Wschodu jak i z Zachodu głosiły tę prawdę od stuleci - dziś otrzymujemy jej naukowe potwierdzenie.
Czym jest ta energia? Co ją podtrzymuje? Jakie jest jej źródło? Czym w istocie może ona być jeśli nie Boskim Istnieniem?
[...]
Naszą podstawą jest Boskie Istnienie Wszechświata. Dotarcie do niego nie jest jednak możliwe poprzez te wszystkie dogmaty będące dziełem człowieka, a jedynie przez naturę, której nie stworzyli ludzie. Wszystkie święte księgi i natchnione pisma tego świata napisane zostały ręką ludzką - boskim autorstwem szczyci się jedynie księga natury.

*

Today, we have an urgent need to find a new way of living, a new outlook on life, because man has at last become capable, literally, of destroying not only himself, but all life on this planet. What Buddhism calls the three fires, greed, wrath and ignorance, could burn up the world.

With this new scientific capacity, however, has come a new relevation of nature. For the first time, we have seen our earth as it looks from space, incredibly beautiful, like a great jewel, a cloud-wrapped mandala, a harmony of water, land and sky; a sight wondrous and awe-inspiring. We know, too, that matter and energy are interchangeable terms; that everything we see around us is energy, manifesting in such a way that we perceive it as the three-dimensional world. Occult philosophy of both east and west maintained this for ages; now science says it. What is this energy? What sustains it? What is its source? What, indeed, can it be, but the One Divine Life?
[...]
Our base is the Divine Life of the universe. Our means of keeping in touch with it cannot be trough any man-made dogma, but trough nature, which man did not make. Men's hands wrote all the holy books and sacred scriptures; only the book of nature was written by divinity.

Ziema uczy mnie spokoju
tak jak ciche są źdźbła trawy w porannym słońcu.

Ziemia uczy mnie cierpienia
tak jak pradawne skały cierpią przez swoje wspomnienia.

Ziemia uczy mnie pokory
tak jak skromne są pąki kwiatów, nim rozkwitną.

Ziemia uczy mnie czułości
tak jak matka chroniąca swoje młode.

Ziemia uczy mnie odwagi
tak jak samotne drzewo rosnące na pustkowiu.

Ziemia uczy mnie bezsilności
tak jak mrówka drepcząca po piasku.

Ziemia uczy mnie wolności
tak jak orzeł wznoszący się wśród chmur.

Ziemia uczy mnie rezygnacji
tak jak umierające jesienią liście drzew.

Ziemia uczy mnie odrodzenia
tak jak ziarno odżywające na wiosnę.

Ziemia uczy mnie zapominać
tak jak śnieg zapomina że istniał, gdy topnieje.

Ziemia uczy mnie doceniać szczęście
tak jak wyschnięte pola spływające deszczem.

*

Earth teach me stillness as the
grasses are stilled with light.

Earth teach me suffering as
old stones suffer with memory.

Earth teach me humility as
blossoms are humble with beginning.

Earth teach me caring as the
mother who secures her young.

Earth teach me courage as the
tree which stands alone.

Earth teach me limitation as the
ant which crawls on the ground.

Earth teach me freedom as the
eagle which soars in the sky.

Earth teach me resignation as the
leaves which die in the fall.

Earth teach me regeneration as the
seed which rises in the spring.

Earth teach me to forget myself as
melted snow forgets its life.

Earth teach me to remember kindness
as dry fields weep in the rain.

This is a Native American prayer from the Ute, North America.

I also found inspiring visualisation of this one, with beautiful photos, here.